খিড়িকী -পদ্মধৰ বড়া

হৃদয়ৰ দুৱাৰখন নঢকিয়াবাচোন

মোৰ যন্ত্ৰণা হয় !

ইজনে সিজনৰ হৃদয়ৰ

অলিয়ে গলিয়ে কথা পাতো মুক ভাষাৰে–

কঙাল সময়,আকালৰ দিনত নীলাম হৈ যাওঁ

আবদ্ধ কোঠাত–

পণবন্দী হৈ–!

উত্তৰৰ খিড়িকী মেলি দি-

পালো-নৈ পৰিয়াৰ

– নৰিয়া খবৰ

চপৰা-চপৰে নামি আহে

সোণগুটি কমোৱা–

পলসুৱা মৰম—!

পূবৰ-খিড়িকীৰে দেখিলো

এখন উদাৰ আকাশ, ৰঙীন বিভীষিকাময় !

আৰ্তনাদ-গণ নিগ্ৰহ

ৰজাই পৰা নাই নিগ্ৰহিব–!

অভিলাসী মন মৰহি গ’ল

শোকাকুল পৰিবেশ-

একাজলী মৰম অৰ্পিলো তোমাত–আছো ৰৈ–

–শান্তিৰ গভীৰ প্ৰত‍্যাশাত !

–পদ্মধৰ বড়া

২০/০৬/২০২০

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

10  ×  1  =