বীণৰ ঝংকাৰত
কোনেও নজনাকৈ তুমি আহিছিলা
সাগৰৰ পাৰেৰে
সঁচা এমুঠী অনুভৱ লৈ
কঁপি কঁপি বুকুৰ ৰাগিণী
তৰপা-তৰপে খহিছিল
বুকুত জ্বলিছিল মৃদু স্পন্দিত শিখা
ঢৌৰ গৰ্জনত নিৰৱে
আতৰি গৈছিল শূন্যতাৰ তৃষা
হৃদয়ত গঢ়া তোমাৰ প্ৰচ্ছায়া
সাগৰৰ উত্তাল তৰংগৰ ভাঁজে ভাঁজে
নাচিছিল লয়লাস ভংগিমাত
জোনাকে সিঁচিছিল জীৱন স্পন্দনত
উথলি উঠা নৃত্যৰ মাদকতা
তন্ময়তা ভাঙি নিঃশব্দে ক্ষণে ক্ষণে
বুকুত নামিছিল মায়াবী সপোনৰ শিহৰণ
বীণৰ ৰিমঝিম ঝংকাৰত
তুমি অহাৰ উমান পাই
হৃদয়ত বৈছিল সুৰীয়া শব্দৰ সমদল
[–kumolakul]
